RÖNTGENFOTO

Toen mijn hond zó veel pijn had aan zijn poot kon ik niets anders doen dan liefde geven en hem goed verzorgen. Op een dag stond ik in de woonkamer en mijn Bärry lag in de gang. Ik keek hem aan en mijn ogen waren gericht op zijn pijnlijke poot. Terwijl ik dat deed werden mijn ogen als röntgenogen en ik kon precies zien hoe en waar het bot zat en wat er kapot was. Toen besefte ik hoeveel pijn hij had.

Dit gebeurde ook met mijzelf. Ik moest geopereerd worden en het was een operatie van negen uur. Toen dit allemaal voorbij was en alles goed genezen was, was ik toen niet tevreden met het resultaat. Ik moest terug komen voor controle en ik vertelde dat ik niet tevreden was met het resultaat. De arts vertelde dat hij er niet zoveel aan kon doen. Ik ging teleurgesteld naar huis. Eenmaal thuis liet mij dat niet los, want er moest toch een oplossing zijn.

Op een dag gebeurde iets moois. Ik kon bij mezelf naar binnen kijken en ik richten op het probleem. Ik zag de bloedvaten, aders en zenuwen enz. Toen ik dat gezien had maakte ik gelijk een tekening ervan. Nadat heb ik gelijk een nieuwe afspraak gemaakt in het ziekenhuis. Toen de dag daar was heb ik mijn tekening laten zien en zei tegen hem zo moet het worden. Zijn mond viel open van verbazing en hij kon niet geloven dat ik die gemaakt had. Maar goed, we hadden een nieuwe afspraak gemaakt voor de operatie. Eenmaal onder het mes is de operatie goed verlopen.

Wat is het toch mooi dat je zoiets mag zien en meemaken. mijn ogen waren röntgenogen zodat ik door alles heen kon kijken. Zoals bij mezelf en bij mijn hond Bärry.

J de Bruijn