Verhalen

LIEFDE

Ik vroeg mij altijd af wat is liefde? Toen ik op deze wereld kwam, begon ik al vrij jong mijn gaven te ontwikkelen. Naarmate  ik ouder wereld zag ik steeds meer hoe de wereld in elkaar zat. Nee, in deze wereld voelde ik mij niet thuis, want het was een wereld zonder liefde. Mensen deden elkaar pijn en verdriet. Ook betrof het mij en werd ik altijd onbegrepen en gekwetst. Ik bleef de mens liefhebben maar dat werd niet gewaardeerd. Toen ik het zat was gebeurde er iets: op een avond ging ik gewoon naar bed en viel in slaap. Mijn ziel verliet het stoffelijke lichaam om naar het universum te gaan waar ik hoorde en waar liefde was. Ik kreeg de kans niet want er werd met man en macht mijn ziel terug geduwd in het lichaam. Toen ik weer in het lichaam zat werd ik wakker en ik was er beduusd van, omdat ik niet in deze wereld wilde zijn en blijven. Ik ging door met mijn leven en bleef de mens liefhebben en ik heb ook heel veel gegeven aan de mens maar nooit er wat voor terug gehad, maar er wachten ik ook niet, zelf nu nog niet. Kortom, mijn leven bestond uit pijn verdriet en eenzaamheid. Ja , ik wil niet zielig overkomen, want dat ben ik niet. Ik ben blij dat ik dit heb mogen ervaren en meemaken om echte liefde te ervaren. Een paar jaar terug een keer op een dag kwam ik in contact met mijn schepper en hij zei tegen mij…

Het is zo koud on je heen,

Eenzaam en alleen

Je gaat alleen door het leven

Zonder  een ander je liefde kan geven.

Je verlangt naar tederheid en warmte,

Die je zo hard nodig hebt.

Wees niet bedroefd,

Ik geef je al die liefde die je zo hard nodig.

Sluit je ogen en voel die liefde door je lichaam stromen.

Toen ik zijn raad opvolgde werd ik overspoeld met goddelijke liefde.

Deze liefde kan een mens niet evenaren.

Toen ik weer eens teleurgesteld was in de mens zei ik:  “waarom?”

En moet ik de mensen helpen? Nee. Niet op deze manier.

Ik geef het op. Even later kwam mijn schepper naast mij staan en hij gaf mij de liefde en kracht om door te gaan.

J de Bruijn

copyright ©

 

 

 

ZIEKENHUIS.

Op en dag moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis. Ik moest er een week blijven. Ik leerde daar een vrouw kennen en we raakte aan de praat. Ze vertelde dat haar zoon hier in het ziekenhuis lag en het ging niet zo goed met hem. Ze zei tegen mij: “geloof jij in het paranormale?” Ik vertelde dat ik zelf paranormaal begaafd was en dat ik wel wat mensen had geholpen. Het gesprek was maar even want ik moest weer terug naar mijn kamer. Ik vertelde haar in welke kamer ik lag. Indien ze behoefte zou hebben om te praten dan wist ze waar ik lag. Twee dagen later kwam ze mij opzoeken op m’n kamer want ze wilde mij heel graag even spreken. Ze kwam met het verhaal dat haar zoon heel erg ziek was. Hij was zo ziek dat hij niet meer beter zou worden. De artsen hadden hem al opgegeven. Ik vroeg wat hij had. Ze vertelde mij dat hij een tumor in zijn hoofd had. Ze vroeg of ik haar wilde helpen? Jij bent mijn enige hoop. “Shit! “dacht ik? Ik vertelde haar dat ik geen arts ben.

Zij smeekte of ik mee wilde gaan om naar haar zoon te gaan. Oké. Ik stelde mij er op in en ging met haar mee naar haar zoon die ook in dat ziekenhuis lag. Onderweg naar de kamer van haar zoon raakte ik in een soort trance. Op een gegeven moment stond ik in de kamer en ik keek haar zoon aan en zag hoe beroerd hij er aan toe was. Ik weet niet hoe lang ik in die kamer heb gestaan. Op een gegeven moment draaide ik mij om en liep weg.

Nog half in trance de gang op zei ik onderweg terug tegen haar: “met je zoon komt het helemaal weer goed, hij wordt beter”.

Voordat ik uit het ziekenhuis ontslagen werd hebben wij elkaar onze telefoonnummers gegeven. Toen ik weer thuis was heb ik ongeveer drie weken niets van haar gehoord. Daarna nam ze contact met mij op om te vertellen dat met haar zoon goed ging en dat hij naar huis mocht. Hij moest wel nog voor controle komen. Toch wel fijn om mensen blij te maken en te zien.

 

J de Bruijn

copyright ©

 

 

TEST VAN BOVEN

Soms heb je van die dagen dat je wordt getest van boven om te kijken hoe jij daar mee omgaat.

Ik was op mijn werk en ik werkte in de metaal. Ik moest een product in elkaar zetten en als dat gedaan was moest ik die tellen en in een doos stoppen. Daarna moest ik het turven. Op een gegeven moment wilde ik mijn pen pakken. Ineens was hij weg. Vraag mij niet hoe of wat want ik weet het niet. Ik was niet weg geweest om te plassen. Ook iemand anders had het niet kunnen pakken om te lenen. Kortom, dat was onmogelijk en hij was ook niet in de doos gevallen of onder de werkbank. Maar de pen is nooit terug gevonden. “rara”.

 

VLIEGENDE VOORWERPEN

Als ik verdrietig ben of ik ben zeer gekwetst door een iemand dan vliegen de voorwerpen door de kamer of door de werkruimte heen.

Toen mijn hond Barry overleden was bleef ik verbitterd achter. Ik kon het niet zo gauw een plekje geven. Op een dag wilde ik weg gaan naar de Waterweg in Rotterdam. Ik was bezig om wat spullen klaar te zetten. Ik had een bakje yoghurt met de deksel erop op een plek gezet met daarop een lepel. Toen ik dat gedaan had draaide ik mij een kwartslag om en de lepel vloog ander halve meter de andere kamer in.

Op een dag voelde ik me ook gekwetst door een persoon. Ik was op mijn werk en ik liep richting de wc. De kranen begonnen gewoon te lopen en toen ik weer weg ging hield het op. Zo gebeurde ook op de werkvloer. Mijn collega stond erbij toen het gebeurde. Ik was zo kwaad dat er een blok metaal van ruim 7 kilo van zijn plek vloog en op de grond terecht kwam. Mijn collega kon nog net optijd zijn voet weghalen. Zijn antwoord was: “ je bent lekker bezig”. Hij wist hoe ik in elkaar zat.

Ach, zo zijn er nog meer van die dingen af en toe door de woonkamer vliegen. Ik ben er nu wel eraan gewend.

 

ONVERKLAARBARE GEBEURTENISSEN

Op een dag ging ik naar de dierentuin met mijn collega om foto’s te maken. Na dat wij de hele dag gelopen hadden in de dierentuin was het wel genoeg geweest. Op weg naar huis pakte ik de bus naar Rozenburg. Ik maakte er altijd een sport van om op het laatste moment te drukken of helemaal niet want dat laat dat graag door een ander doen. Ik moest er bijna uit en ik keek wie er op de knop zou drukken. Als niemand het zou doen moest ik wel. Op het moment dat ik wilde drukken werd er ineens gedrukt, en het lampje werd rood. Ik zag toch echt niemand drukken, hm, dat is vreemd? En ik stapte alleen uit de bus.

.

J de Bruijn

Copyright ©

MIJN ZUS ILONA

Jaren gingen voorbij en ik begon mijn te ontwikkelen op het paranormale vlak.  Toen ik 18 jaar werd was ik het huis uitgegaan niet zo zeer voor mijn moeder ,maar voor die stiefvader, want ik kon zijn bloed wel drinken, want hij kon geen liefde geven. 

Na een aantal maanden woonden ik op mezelf en mijn zus ook. Ik ging nog wel  eens bij haar langs. Zij was een lieve meid die iedereen het naar zijn zin maakte. Toen ik wat vaker bij haar kwam merkte ik dat ze aardig aan de lambrusco zat. Dat is rode wijn en ze dronk als limonade. Ik had haar daarop aangesproken dat het verstandig was om ermee te stoppen. Ik kreeg als antwoord: “dat is niet schadelijk dus het valt wel mee.” Ik verloor haar uit het oog. 

In die periode had ik ook het contact met mijn moeder verbroken. Ik voelde mij verstoten door haar.  Dat doet heel veel pijn zeker als je je moeder heel hard nodig hebt.  Een aantal jaren gingen voorbij en op een dag kreeg ik een telefoontje van mijn moeder .Ze vertelde mij dat mijn zus in het ziekenhuis lag en dat het niet goed ging met haar. De reden dat ze daar lag was dat ze haar lever kapot had gezopen. Ik zei tegen mijn moeder dat ik niet zo snel daar kon zijn en anders zeg je maar dat ik geweest was. Ik ben er geen ster in om aanwezig te zijn en die zelfde avond vertelde mijn moeder dat ik geweest was en even later overleed ze.  In 2001 en ze was 40 jaar. Toen ze begraven werd was ik wel gewoon bij en ik kwam er achter dat ze een vriend had gehad die erg verslaafd was en zij heeft geen leuk en gelukkig leven had gehad. Ze was ook niet verzekerd dus wij moesten de begrafeniskosten betalen.

Toen ze heen was gegaan pakte ik mijn leven zoals gewoonlijk weer op.  In de tijd dat mijn zus er niet meer was voelde ik iemand naast mij staan. Ik wist op dat moment niet zeker wie het was. Hoewel ik een vermoeden had maar zeker weten deed ik het niet. 

De jaren gingen voorbij en ik bleef die persoon naast mij voelen en altijd tussen 21.00 en 22.00 uur ’s avonds.

Op een dag kreeg ik last van mijn nieren en dat werd steeds erger. Ik ging ermee naar de huisarts ik kreeg medicijnen en er werden foto’s gemaakt, maar ze konden niets vinden. Ik heb mij erbij neergelegd.  Ik begon mijn steeds meer open stellen op het paranormale vlak. Ik hielp mensen en dieren. Zo ging ik door totdat ik een partner kreeg. Toen ik samen ging wonen met mijn partner merkte ik al gauw dat mijn gave steeds minder werden wat ik al heel erg vreemd vond? Mijn vriendin snapte dat ook niet. Als mijn gave weer om de hoek kwam kijken droomden ik over verlatingsangst en weg was mijn gave weer. Dat ging elke keer zo. 

Op een dag ging ik bij een medium langs en die had zijn naam al gemaakt? Ik moest hier heel veel geld voor neertellen. Ik wilde graag weten wat de reden was waarom mijn gave weg bleef. Om het verhaal kort te houden, deze persoon heeft mij tijdens dat consult bewerkt en geld afgetroffeld. Wij zijn niet meer geweest en wij hebben wel op een nette manier wat ervan gezegd, maar dat werd niet in dank afgenomen. Dit medium heeft zich via de email ontzettend verlaagd door zijn taalgebruik.

Mijn vrouw gaf in die tijd cursussen in het maken van engelen van speksteen. Op een dag hadden twee vrouwen  zich aangemeld om de cursus te volgen. Na een aantal lessen kwamen wij er achter dat één van een cursisten een medium was en een hele goeie. Ze zag al gauw wat er met mijn aan de hand is. Die avond heeft ze mij geholpen om die troep die die man bij heeft achter had gelaten weg te halen. Ik voelde mij zeer bevrijdt en opgelucht. Later kwamen ze nog een paar keer en die dag vroeg ze of ze mijn mocht helpen en ik vond het goed. Kort daarna hadden wij een afspraak gemaakt en toen de dag daar was ben ik heel wat wijzer geworden.

Die verlatingsangst had met mijn vader te maken en toen mijn vader heen was gegaan was bij mij ook alles dood gegaan. Toen zij mij hielp zag ik hoe mijn vader verdronken was. Zij had het ook over mijn zus en zij vertelden dat mijn zus mijn wilde beschermen tegen onze stiefvader en dat deed ze al toen ze heel erg klein was.  Ze zei dat mijn zus mij nu nog  beschermd en ze vertelde ook dat ze niet is overgegaan naar het licht en dat ze al die tijd bij me is gebleven. Wij hebben haar naar het licht gebracht en ze heeft nu rust. Nu snap ik pas wie altijd naast mij heeft gestaan tussen 21.00 en 22.00 uur. Dat was mijn zus en in die tijd was zij ook overleden. En die klachten  van mijn nieren die waren niet van mij maar van mijn zus. Door de alcohol zijn haar lever en nieren kapot gegaan en daaraan overleden.

Toen mijn zus over was gegaan heb ik geen last meer van mijn nieren en ook geen last van mijn verlatingsangst gehad en ik mijn gave komt weer lekker opgang. Ik heb kort hierna 7 consulten gegeven door een tekening te maken.

 

J de Bruijn