ZWALUW

Op een dag liep mijn vrouw langs het oude gemeentehuis en bij ons in het dorp toen zij op een gegeven moment een  BOEM hoorde. Er was een zwaluwtje tegen de ramen gevlogen waardoor het nu op de grond lag. Toen ze thuis kwam vertelde ze mij het verhaal en waar ik op antwoorden: “heb je het diertje niet opgeraapt”? Nee zei, “dat vind ik eng.” Nou dat is mooi straks wordt het opgegeten door een kat. Wij naar buiten en ze wees mij de plek waar het was. Gelukkig lag het vogeltje er nog. Helemaal in de shock raapte ik het vogeltje op en nam het mee naar huis en stopte het in een doos.

Tegen zessen heb wij het vogeltje naar de Bonte Piet gebracht. Dat is een dierenopvang waar ze de binnengebrachte dieren weer beter maken. Toen wij daar aan kwamen hebben we het diertje overgedragen. Ze zouden ervoor zorgen dat hij weer terug gebracht wordt naar de plek waar hij is gevonden.

De volgende dag was aangebroken. Het was mooi weer en wij zaten lekker buiten. Laat in de middag rond vier uur gebeurde er iets bijzonders. Er kwam een zwaluw aanvliegen, niet 1, niet 2, niet 3, maar tientalen vlogen bij ons door de tuin op het dak en dat ging ten minste een half uur door. Wat is de boodschap hier van? Ze kwamen ons bedanken voor het redden van hun familie.

J de Bruijn

CONTACT MET DIEREN.

Ik zal hier wat verhalen neerzetten over contact met dieren. Het is niet leuk, het brengt ook verdriet met zich mee.

Ik woon de samen met mijn vriendin en met mijn hond en 2 poezen. Eén van de poezen moest gesteriliseerd worden en we hadden een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Toen de dag was aangebroken zei mijn vriendin: “ik ben bang dat ze niet meer terug komt,” waarop ik antwoorden: wel ja, want ze is nog jong.

Toen het poesje wegging met mijn vriendin zei het poesje tegen mij: “ik kan het niet ik ben zo bang dat ik in de narcose blijft”. Ik zag dat het poesje niet meer terug kwam en ik kon op dat moment niets doen. Het leek wel of ik aan alle kanten vast werd gehouden werd en mijn mond was dicht geplakt. Ik probeerde uit alle macht dat poesje terug te halen, maar ik kon het niet en voelde mij machteloos.

Later op de dag kreeg ik te horen dat het poesje in de narcose was gebleven. En dacht: “nee ik heb mijn poesje vermoord”!  Ik was zo kwaad dat ik het hele paranormaal vervloekte. “En zei waarom doe je me dit aan, waarom?”

-_____________________________________o______________________________________

Ik kwam bij een kennis en zij vertelde dat haar kat ziek is. Ik ging het haar naar de kat toe en zag dat ze heel erg ziek was. Ik stelde mij open voor haar en vroeg aan haar wat ze heeft.

“Ze zei tegen mij dat ze iets heeft gegeten wat ze niet had mogen eten en nu ben ik ziek”. Ik zei tegen die kennis ga zo snel mogelijk naar de dierenarts, want ze heeft voedselvergiftiging. Later op de dag kwam zij me vertellen dat haar kat voedselvergiftiging had en ze was er op tijd bij.

 

------------------------------------------------------o----------------------------------------------------

CONTACT MET DIEREN

Ik had heel goed telepathische contact met mijn hond Bárry.

Bárry, had vanaf dat hij puppy was problemen met zijn poot en ik wist dat hij niet oud zou worden.

Naarmate Bárry wat ouder werd zag ik steeds meer zijn dood onder ogen, maar ik sloot mij daar even vooraf omdat ik dat niet wilde zien. Hij kreeg  steeds meer problemen met zijn poot. Hij moest geopereerd worden. De operatie kosten mijn 1000 gulden toe.

Ik had zelf een bijstand uitkering, maar dat vond ik niet erg want Bárry was mij alles en ik had dat graag voor hem over. De operatie was betaald en Bárry mee naar huis. Ik kreeg te horen van de arts dat de klachten weer terug zouden komen maar pas over 3 jaar.

De spullen waar ik aangehecht was moest ik verkopen om de huur te kunnen betalen eten voor mezelf en bárry. We waren zo blij dat we weer bij elkaar waren en toen ik in zijn ogen keek zag ik weer dat Bárry niet lang bij mijn zal blijven.

De tranen rolden over mijn wangen en we wisten het allebei en hij likte de tranen van mijn gezicht weg.

Drie weken later kreeg bárry weer last van zijn poot. In plaats van drie jaar was het drie weken. En weer ging Bárry onder het mes, plus weer 1000 gulden. Ik kreeg te horen van de arts dat er niets meer aan te doen was.

Een maand later kreeg Bárry steeds meer problemen en heel veel pijn. Zoveel pijn dat hij mij ging bijten, maar dat vond ik niet erg want ik kende zijn pijn.

Het was in december en ik had een kerstboom gekocht voor ons samen. Het was heel erg gezellig en hij kwam naast mij zitten en keek naar de kerstboom en met zijn tweetjes genoten we van die avond.

Op 24 december moest ik naar de dierenarts want het ging niet goed met Bárry. Toen ik binnen was bij de dokter vloog Bárry de dierenarts aan, zoveel pijn had hij. De arts besloot Bárry maar te slapen, want er was niets meer aan te doen. Toen het ging gebeuren had ik nog telepathische contact hem en we hadden afgesproken dat we elkaar een keer zullen ontmoeten. De tranen liepen over mijn wangen en ik had het niet meer. Toen dat gebeurd was, was ik kwaad. Eenmaal thuis gekomen heb ik eerst de kerstboom uit het raam gegooid. Mijn kerstdagen waren naar de klote. Ik was 2000 gulden kwijt en de spullen die ik had moeten verkopen, plus mijn hond Bárry. Het enige wat ik nog was mijn verdriet en het gemis van mij trouwe viervoeter. Een paar dagen later kwam bárry nog geregeld bij me langs en ik voelde zijn aanwezigheid. Zijn aanwezigheid was zo sterk dat hij mij omver liep dat ik op de grond lag, maar bij leven deed hij dat ook.

Op een dag moest ik naar de dierenarts  en ik weet niet waarom? Maar goed. Ik kwam de wachtkamer binnen en ik zag een vrouw zitten met een heel klein hondje. Dat hondje liep mank net zoals Bárry. Ik vroeg aan die vrouw wat hij had. Zij vertelde mij dat hij zo was geboren. Toen zag ik mijn eigen hond weer terug  zoals wij dat hadden afgesproken. Hij was weer gereïncarneerd in een klein hondje. Ik kon mijn ogen niet meer droog houden van blijdschap en ik wist dat hij het goed ging krijgen bij die vrouw.

 

 

MEERKOET.

Vanmorgen ging ik naar de bushalte en eenmaal daar aan gekomen was ik zoals gewoonlijk te vroeg. Ik moest 20min. wachten  op de bus.

Terwijl ik op de bus stond te wachten liep ik rustig langs de waterkant en er zwommen een paar van die meerkoeten. Als je een beetje in de buurt komt bij ze zijn ze gelijk weg en zeker als ze jong hebben. Ik liep rustig weg en even later draaide ik mij om en zag dat de moeder meerkoet naar me toe kwam zwemmen en met haar jong.

Ik bleef nog even kijken en ze kwam steeds dichterbij met haar jong naar mij toe wat heel ongewoon was voor een meerkoet, want een meerkoet jaagt zelf de eenden weg, laat staan bij een mens te komen.

Maar goed om het verhaal kort te houden. Ik stelde mij open voor haar en vroeg wat ze wilde. Haar vraag was, “heb je wat te eten voor me?” Natuurlijk heb ik dat. Ik zakte door mijn knieën en maakte mijn rugtas open en pakte het brood uit mijn tas. Ik maakte daar kleine plukjes van en gaf het aan haar. Terwijl ik dat deed gaf ze haar jong te eten en papa meerkoet hiep mee. Toen ik daar mee klaar was stond ik rustig op, maar het liet me niet met rust waarom een meerkoet bij me was gekomen om, om eten te vragen. Onderweg richting bushalte kreeg ik te horen van mijn gidsen dat zij het wist dat ik brood bij me had.

 

 J de Bruijn

Copyright

--------------------------------------------------------------0---------------------------------

Contact met Kasper.

Kasper was een Sint-bernard hond. Na een jaar het verlies van mijn eigen hond Bärry, kwam Kasper in mijn leven. Ik was lid van de dierenambulance. Op een dag belde een medewerkster van de dierenambulance mij op of ik even voor een paar weken voor een Sint-bernard hond wilde zorgen, want zijn bazinnetje was erg ziek en kon niet voor hem zorgen. In eerste instantie wilde ik geen hond meer na Bärry. Maar goed, nadat ze mij wist om te praten ben ik toch maar overstag gegaan en ik kreeg haar telefoonnummer.

Op een dag belde ik haar op. Toen ik haar aan de lijn had kreeg ik de inrichting van haar huis te zien en zag haar liggen op bed, want haar bed stond in de woonkamer. Ik heb een afspraak gemaakt om de hond op te halen. Toen ik daar aan kwam, kwam er een levens grote Sint-bernard hond op mijn af. Eenmaal in de stoel, kwam Kasper naast mijn zitten en ik had al gelijk contact met hem en zei: “je krijgt het goed. Als dank kreeg ik gelijk een lik over mijn gezicht. Na een poosje ging ik weg met Kasper en zei tegen hem: “dit is wel tijdelijk hoor want je moet straks toch terug.” Na anderhalve week ben ik nog met Kasper op visite geweest bij zijn baasje.

Toen ik op visite was bij haar, bleef Kasper bij mijn zitten. Zij kon roepen wat ze wou maar Kasper bleef bij mij en negeerde haar gewoon. Het deed mij wel pijn om te zien. Na drie weken begon ik aan Kasper te hechten en ik besloot hem terug te brengen en belde haar op en heb de situatie uitgelegd. Ik liet Kasper achter bij zijn baasje en ik stond op om weg te gaan. Ik had de tussendeur van haar woonkamer al dicht gedaan en terwijl ik de buitendeur open deed ging Kasper te keer en vloog haast door de ruit van de tussendeur. Na twee dagen begon ik Kasper te missen en ik kon het ook niet maken tegenover de hond en het zieke baasje. Ik belde haar op met die gedachte dat het beter is dat Kasper maar voorgoed bij mij blijft. Toen ik het voorstelde zei ze, ja, daar wil ik het met je over hebben. Eenmaal daar aangekomen zag ik dat Kasper kwaad op mij was. Ik communiceerde telepathisch met Kasper.

“Oké sorry, dat ik je achter liet, jij je zin.” En ik negeerde hem en ging in gesprek met zijn baasje. We hadden besloten dat Kasper voor altijd bij me blijft. Ik merkte aan haar dat ze het heel erg moeilijk ermee had en ik ben dan ook niet lang gebleven. Ik zei tegen Kasper: “ ga je mee.” Waarom? “Je mag voor altijd bij mijn blijven.” “Ja en dan mij weer terug sturen.” “nee, dat gebeurt niet meer.”Oké, maar ik ben niet zo gauw vergeten wat je mij aangedaan hebt. Eenmaal thuis ging Kasper liggen en hij liet goed merken dat hij nog steeds kwaad op mij was. Ik dacht; “ach, die draait wel bij.” Na twee dagen zag ik geen verandering in hem. Zeg Kasper, hoelang ben jij dit nog van plan om vol te houden? Ik heb toch mijn excuses aangeboden. Hij keek mijn aan en zei niets. De derde dag was hij bij gedraaid en dacht; hé, hé! Dat mag eens tijd worden. Wij hebben nog een hele leuke tijd samen gehad. Kasper is 2 jaar bij me gebleven, want hij kreeg last van zijn heupen HD. Ik heb dan maar besloten geen huisdieren meer te nemen, omdat ik het verlies van mijn huisdieren nier meer aan.

J de Bruijn

 

CONTACT MET DE VLIEG

Ik vind vliegen vies en lastig en ze komen altijd op je zitten tot vervelend aan  toe. Ik sla ze dan meestal dood.

Op een dag zat ik te tekenen en ja hoor! Er kwam een vlieg aangevlogen en dacht: “daar beginnen we weer.” Maar deze vlieg was anders.

In gedachten zei ik:  “als je mij lastig valt sla ik je dood.”

Hij kwam even op mijn arm zitten en vloog nog een paar keer rondjes en zei: “ik val je niet lastig. ”ik kwam alleen even langs. Na een paar seconde rond te hebben gevlogen, vloog hij weer weg.

Toch is het weer mooi dat je contact kan maken met een vlieg.

 J de bruijn

Copyright

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HONDEN TRAINING

Mijn aller eerste ervaring met dierencontact was met een hond. Dat speelde zich af op een training school voor honden.

Ik was daar met mijn hond Bärry. Toen we met de les begonnen was er een man met zijn hond die elkaar niet begrepen.

Ineens kreeg ik contact met zijn hond toen de hond tegen zijn baas zei: ‘Leg het mij uit, want ik begrijp het niet’. Het enige wat het baasje deed dat was trappen tegen zijn hond.

En weer smeekte dat hondje: ‘Alstublieft, wees dan duidelijk en leg mij het beter uit’, maar zijn baasje begreep zijn trouwe viervoeter niet en bleef tegen hem aan trappen.

Toen ik dat zag tijdens het contact met het hondje rolde de tranen over mijn wangen omdat ik het begreep en ik wilde met liefde zijn baasje terug schoppen wat hij bij zijn trouwe viervoeter deed.

Jo de Bruijn

copyright©

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DIERENTUIN

 

Op een dag ging ik naar de dierentuin in Rotterdam en het weer zat ook mee, het was een heerlijke dag met veel zon.

Toen ik daar aankwam ging ik eerst een rondje lopen en daarna even wat drinken voordat ik weer verder ging met mijn wandeling.

Na een kwartier stapte ik maar weer eens op en ik kwam bij een hele grote kooi .Daar in zat een hele grote Oerang Oetang.

Ik ging bij zijn kooi staan en ik keek hem aan. Ik stelde mijn open.

Hij begon te spreken. ‘haal mij hier eruit’. ‘Ik zal het wel willen’ zei ik  ‘maar ik ben bang dat ze hier niet blij mee zullen zijn als ik het zal doen en als je diep in mijn hart kijkt, dan had ik het al gedaan’.  Ík word gek hier!’

‘Ja, ik begrijpt het en zie het als een tijdelijk iets, want je krijgt een grotere kooi. ’Wij konden niets aan de situatie veranderen, want het was eenmaal zo en daar moesten wij ons erbij neerleggen.

Jo de Bruijn

copyright©