Bodymindspirit

 

Hier is mijn verhaal.

Vanaf mijn 7e begon mijn spirituele ontwikkeling.

Ik voelde pijnen aan van andere mensen en zei het dan ook tegen ze.

Waar ik altijd antwoord op kreeg “ben je paranormaal of zo,”

Ik gaf daar nooit antwoord op.

 

Ik kwam al vrij jong in contact met mijn schepper en was best wel hier van geschrokken, want ik kreeg een waarschuwing van hem.

Het ging zo. Op een dag was ik lief aan het buiten spelen en kwam er een jongen zonder dat ik het in de gaten had langs en hij gaf mij een trap onder mijn reet en holde weg.

In gedachten zei ik: “als je terug komt pak ik je wel.”

Nog geen seconde later zei mij schepper, “doe dat niet.”

Ik schrok hier zo van dat ik het ook niet deed.

Mijn ontwikkelingen verliepen rustig en alles vond ik heel normaal. Ik kwam in contact met dieren en planten enz.

Ik deed er niets aan en liet het gewoon komen zoals het kwam.

Maar naarmate  ik ouder werd kreeg ik steeds meer te zien, voelen, horen, ruiken en weten.

Rond mijn 20ste ging alles in een snel tempo en kwam steeds meer in contact met de eenzaamheid, verdriet, pijn, verantwoordelijkheid en onmacht.

Ik hielp mensen en mensen die in het buitenland zaten vroegen mij om hulp.

Alles wat mij dierbaar was verloor ik in die tijd en hoe meer ik mij ontwikkelde hoe eenzamer ik werd en mij ging voelen.

 

Het is heel mooi als je spirituele gaven bezit, maar daar zitten ook andere dingen aan vast, zoals: verdriet, eenzaamheid, verantwoordelijkheid en onmacht.

Ik heb veel moeten zien: het verlies van mensen en dieren die je dierbaar zijn, wat veel verdriet met zich meebrengt.

En de eenzaamheid dat je er met niemand erover kan praten of je wordt niet begrepen.

De verantwoordelijkheid die je ook met je meedraagt, want je kunt en mag niet alles zeggen.

De onmacht is mijn grootste vijand, want je wilt iemand helpen maar je kan en mag niet altijd helpen.

Het gevoel van onmacht kwam steeds meer om de hoek kijken en het gevecht daartegen kon ik winnen.

Op een dag vervloekte ik mijn paranormale wereld en leven, want ik stond er alleen voor.

Ik was rond 25 en 27 jaar en wilde niet meer met deze wereld te maken hebben.

Ik besloot het pad te kiezen dat ik zelf graag wilde.

Toen ik mijn paranormale gaven aan de kant had gegooid, gebeurde er na 3 maanden iets.

 Maar dat leest u verder in mijn verhalen.

 

J de Bruijn

copyright©